Marokko, versnelling hoger

Europa verlaten

In Sevilla 3 dagen in het zwembadje van Oasis gehangen om dan richting Jerez de la Frontera te fietsen, want de Philippe z'n vliegtuig landde daar. Veel fun gehad in dat zwembadje. Het was de hotspot van het moment in het saaie, warme Sevilla. Natuurlijk ook in het stadje rondgehangen, tapas gegeten en naar de Flamenco gaan kijken. Mijne maat daar was de Vince van London, hij was designer die rose hemdjes en ne zonnebril van 50 pond droeg. En ik die dacht dat 'm die gratis bij een happy meal had gekregen..

Na m'n vertrek uit de stad ergens naast een verlaten weg geslapen, want het was ondertussen al flink donker geworden. M'n tentje opgezet en veilig kunnen pitten, hoewel ik er ratten hoorde trippelen en knagen. 's Morgens kwam ik tot constatatie dat er overal rond mijn tent stort lag. Vies vuil plekske, vol vettigen brol.               

Later op de fiets heb ik dan de hele voormiddag door rijstvelden gereden, want buiten de autostrade was er niet veel. 40 km afgelegd over stoffige dolomietwegen tussen de humide rijstvelden. De enkele auto's die passeerden lieten stofwolken na die tussen m'n ogen, neus en ketting kropen. Afzien, want ik had nog maar een lekje water. Uiteindelijk uit het netwerk van zandwegen geraakt en na een stuk deugddoende asfalt Jerez Airport bereikt. De Philippe landde 's morgensvroeg, dus besloot ik op de long-term parking van de luchthaven te kamperen. Geen douche, maar het was een rustig plekje zonder veel lawaai.

Da Fifi has landed! Zeer leuk weerzien, sherry gedronken in Jerez en een menuke del dia soldaat gemaakt in de stad. Het binnenland ingetrokken en op een gemeentelijk grasperkje onder een palmboom geslapen, mits toestemming van de buren die nog buiten zaten. De weg hierheen beloofde niet veel aangenaams, want overal reflecteerden rattenoogjes ons licht, maar het grasperkje was top. De volgende dag een 60tal km afgelegd doorheen ongerept Andalusisch gebergte. Wondermooi, veel zware hellingen en ontzettend veel wind, kwestie de Philippe even te laten roderen.. Siesta gehouden op een verlaten camping iets na de enig mogelijke bergpas richting oostkust. De douche werkte nog en buiten een hippie gezinnetje waren we alleen. Rust onder de kurkbomen! Later nog een stuk afgezien en afgedaald tot aan onze slaapplek, waar mijne kameraad zijn kookkunsten nog eens liet zien; vis in aluminiumfolie met groenten en kruiden, klaargemaakt in het kampvuur. Wunderbar.

De dag erop via Jimena naar Gibraltar gefietst en ik moet zeggen, we hebben al betere ideeën gehad. Gibraltar is een stukse UK soil in Spanje, het stikt er van het verkeer, vuile lucht en lawaaierige scooters. Ze hebben er een luchthaven die je moet oversteken om in de stad te geraken met verkeerslichten en douane! Het is er megaduur en overal zie je mongoloid UK inbreed people, pff. We zijn zelfs de agressieve apen op de rots niet gaan bezoeken, omdat we het daar niet uithielden. Er hangt ook continu een grijze donderwolk boven de stad en we weten waarom.

Beslist richting Algeciras te rijden om daar de boot naar Marokko te nemen. De weg erheen ging door industrieterrein en over autostrade. Zonder zwans, de enige keer dat we ooit legaal over autostrade met de fiets hebben gereden, hier in Zuid-Spanje.. Je moest maar zien hoe je de op- en afritten overstak.. Algeciras, the gate of Europe levend bereikt. Veel industrie, weinig leven maar toch goed geamuseerd. 1 avondje daar gebleven, om dan zaterdagavond nog 1 nachtje te kunnen vieren in Europa. It was my call, because Fifi was already behind on his schedule.. Ik kan er ook ni aan doen dat em een lijstjesman is é..

TARIFA! Het is hier zo een plek om zeker terug te komen. 1 van de 4 grote tot nu toe; Bilbao, Fisterre, Lisbao en Tarifa. Eerste nacht in een rugzakpensionneke geslapen, redelijk duur, maar we hadden een korte, zware, mooie etappe achter de rug en we gingen feesten, dus er was nood aan een veilige haven. Die voorbije dag was er 1 van tegenslag, niks lukte en de efficiëntie was zero; butaangasbuske leeg, pasta half gaar, BBQ moeten blussen voor een squadra Guardia bloemenprinsesjes, ni mogen gebruik maken van keuken in jeugdherberg, enz. Uiteindelijk toch kunnen eten en rustig kunnen settelen in Tarifa. 's Nachts de stad in en het werd een feestje! Chupeteriakes in een gezellige bar vol Spaanse schonen. Veel sfeer en dans! De bar sloot tegen 5 uur en de disco achteraf kostte 10 euro, dus zijn we dan maar braaf gaan slapen. De dag erop was Philippe gebrand om Marokko te bereiken, maar ik hield de boot af. Het was niet de juiste dag voor de oversteek. We hebben er zelfs om getost, maar na de eerste toss gebruikte ik m'n veto. De 2e toss belandde in het zand en we vonden de munt niet terug. The coin said it all, we had to stay! Op dat moment bevonden we ons in een heel goeie strandbar, prijzen navenant, maar extreem goeie muziek. Hoe meer de dag vorderde, hoe meer volk er kwam. Er liep daar ook een kerel van ongeveer 45 jaar rond, Eduardo, ne charel tot en met, jong van hart. Zijn vrouw legde zichzelf neer op een bankje 1 meter van mij en Eduardo begon ze vol overtuiging van kop tot teen te masseren. Je moest geen kenner zijn om te zien dat ie dat meer had gedaan. Aan de praat geraakt en bleek dat ie een voetspecialist was die in het kliniek van Tarifa werkte, waar veel cyclisten over de vloer kwamen. Ik zei dat ik van België naar Marokko aan het fietsen was en nood had aan een massage. Hij apprecieerde mijn moeite voor de Spaanse taal en even later kreeg ik mijn eerste beenmassage op het strand op het uiterste zuidelijke puntje van Europa. Je zou er spiritueel van worden :-) Zeer leuke sfeer daar op het strand en kennisgemaakt met Letitia, Marco, Alfonso, Anna,.. De Philippe draaide ook bij en tot sluitingstijd zij we daar blijven hangen, praten en dollen met iedereen. daarna nog even het oude stadje in, wat onnozel gedaan en later op hetzelfde strand gaan pitten. Morgen boot Marokko!

Tanger

Op de boot niet goed weten wat te verwachten van Marokko. Tanger is danger zeggen de Engelsen, dus 100% relaxed was het gemoed niet. Toch goed genoten van de 35 minuten durende vaart en even alles laten bezinken. De eerste nacht in Afrika in een goedkoop hotelleke in het midden van de souks geslapen. Abdul was onze persoonlijke sjacheraar voor 2 uur. Il était notre frère et il était assez chèr :-) Maar het was een amusante mens en een interessante belevenis in de souks van Tanger, the port of Morocco and the port of Africa. Muntthee of whisky Maroccaine erbij om effe te relaxen en dan het belangrijkste zinnetje in Arabisch geleerd; la choukrane = nee, dank u.

Volgende dag de bus gepakt naar Tetoaen wegens x aantal km geen weg buiten autostrade. Achteraf wel wat spijt hiervan want nooit eerder bus of trein genomen op deze reis. In de stad eten gekocht en met valavond doorgereden om ergens onderweg richting Chefchauoen in het wild te kamperen. Na een 10tal km bergop kwamen we aan de bosrand waar we ons wilden installeren. Uit blijdschap eerst nog voor muntthee  gestopt in een gehuchtje in de enige taverne met kale muren en vuile plastieken stoelen. Het was ook donker, dus er verzamelden zich steeds meer en meer mannen daar voor het avondmaal. De ramadan is hier juist van start gegaan, daarmee.. Wij waren de enige toeristen in deze afgelegen taverne. Gelukkig nodigde een man ons uit aan zijn tafel. Ahmed was zijn naam en hij was een tengere berber van 53. Meer specifiek was hij een muzulman die al vanaf 1970 op pad was, op dool door Marokko. Hij sprak Frans, Spaans, Engels en Marrokaans. Superjoviale man en geen sjacheraar zoals in de steden. Uiteindelijk hebben we daar ook tadjin gegeten en aan de overkant van de straat in de tent geslapen, in het zicht van iedereen. Dit deden we op aanraden van Ahmed. Als je in de bossen ligt en er komt een gek langs die het niet goed heeft met westerlingen, kan die wel eens met stenen beginnen gooien, zei hij. Niet echt gerustgesteld begonnen we ons tentje op te stellen, daar aan de voet van het Rifgebergte. Fifi wou eerst uit het zicht liggen, terwijl ik in het zicht beter vond, Ahmed kwam nog eens lang, beiden zijn we met onze voet in een rioolbeekje van een huis gestapt, het liep er vol katten, alles was vuil, etc. Toen we eindelijk lagen, sloeg de paranoia toe. Liggen we hier wel veilig? UIteindelijk is er niets gebeurd, maar veel geslapen hebben we toch niet.

Vertrokken richting Chefchaouen vroeg in de morgen. Gure blikken van alle kanten waardoor we ons vrij snel op de baan bevonden. Zware etappe bleek het te worden. Chefchaouen ligt in het Rifgebergte en dan nog eens half op een bergflank waardoor we een zeer zware laatste klim te verduren kregen. De enige camping lag dan nog eens op het hoogste puntje van de stad naast een peperduur hotel. De camping was wel dik in orde en zeer rustig, met hier en daar een Hollander of een verloren gelopen hippie. De volgende dag beslist een dag mee te doen met de Ramadan. 's Morgens opgestaan en heel de dag niets gegeten, gedronken of gerookt. Toen het 4e gebed vanuit de minaret jengelde, waren we zeer tevree onze drankjes te nuttigen. Cheers in  heaven! Eigenlijk passen we ons al heel de Ramadan aan aan zijn wetten. Als reizigers van meer dan 40 km per dag zijn we net als kinderen, zwakken en zieken niet verplicht mee te vasten. En omdat we op onze rustdag meededen zijn we tot nu toe Inch-Allah. Na de maaltijd wel ieder nog 2 pinten van 4 euro gedronken in dat hotel naast de camping, ergens anders hadden ze dat niet, Allah zou het niet goedkeuren. De Philippe was heel den dag aan 't zeggen dat 'm bereid was 50 Dirham te betalen voor een pint, tot mijn groot jolijt. Uiteindelijk zijn het 2 pinten van 40 Dirham geworden. 16 euro voor ons samen!

De volgende dag vertrokken we richting Meknes. Eerst leuke lange afdaling en dan terug klimmen. Marokko is als Noord-Spanje. Altijd ofwel klimmen, ofwel dalen, nooit 'ns gewoon recht. Als Philippe en ik 70 km rijden, zijn we bekaf. Hoedje af voor hem trouwens, stevige prestaties! Onderweg Ouzzane gepasseerd. De meningen over ons zijn hier meer verdeeld. Ofwel juichen ze ons toe, ofwel schelden ze ons uit. Heel vreemd en vermoeiend als je een hele dag hebt liggen 'bonjouren' tegen iedereen. Beetje buiten de stad overnacht in Motel Rif. De Flupper ne goeien deal daar gemaakt over de prijs van de kamer: Nous sommes des étudiants en pèlerinage. Si vous n'êtes pas d'accord, nous allons autre part. Zeer mooie kamer voor die prijs. De dag erop was het nog steeds 130 km tot Meknes, dus waren we verplicht weer buiten te slapen die nacht. Bij zonsondergang naast een omgeploegd veld gaan liggen wat later een pad bleek te zijn voor lokale mensen. Zeer relaxed, maar later die nacht bezoek gekregen van 2 auto's die passeerden en een hond die niet wou stoppen met blaffen. Philippe kreeg dan nog eens buikkrampen en diarree omdat ie kraantjeswater had gedronken. 's Morgensvroeg doorgereden, want we werden wakker van de mensen en ezels die passeerden. Na de eerste zware helling gestopt voor check-up met de Fif. Het ging niet goed en we hadden nood aan Cola en medicijnen. In een dorpje op een helling Cola gekocht en van een vriendelijk koppel kreeg de Fif een Paracetanol van 1000 mg. Wat later ging het een stuk beter en na een zware etappe toch Meknes bereikt! We logeren hier in Hotel Maroc en we slapen zeer goed!