Lebes Becher

It's been a while, but now I'm back, to put something down on the wonderful World Wide Web. Pls let it be high debet..

Waar waren we gebleven? Aja, Meknes.. Medicatie gaan zoeken voor de Philippe bij de pharmacie van wacht. Met den taxi, anders hadden we het niet gevonden. Het doet na een tijd fietsen ongelooflijk goed om nog eens een motor onder uw gat te horen draaien, het vooruitkomen zonder inspanning is een ware luxe. Medicatie, want de Fifi was nog niet van zijn darmklachten vanaf.

In het hotel 1 min of meer oke gast ontmoet, den Alan van London. Doctorerende kerel die tussen alles door zoveel mogelijk op reis gaat. Toen we na het eten en stapje terugkwamen, troffen we hem op het dakterras. We vroegen wat hij had gegeten en 'niets' was het antwoord. "I found this good place for soup in my guide and I took a cab, but the place was closed for Ramadan, so I just came back." ?Huh? Als je het hotel buitenkomt en ge stapt 30m naar links zijn er minstens 3 tavernes waar ge een Marokkaans soepke kunt bestellen. Wtf.. Toch was em iets meer open voor interactie dan de rest van de toeristen die hier rondhangen, inclusief den troep AN sprekende seuten die hier met Joker zijn.

Na Meknes naar de stad Fez gefietst. Etappe van 70km over vlak terrein. In Fez zonder boe of ba de poort door, recht de medina in. Plots bevonden we onszelf te midden van een massa volk, met de velo in de hand. Ni echt praktisch, dus vroegen we een manneke voor een goedkoop hotel. Pension Kawtar werd het, in een achterafstraatje van de medina. Geinstalleerd en daarna de stad in waar ik ons liet meevaren door een straatgidske, Charlie Brown.. Glad ventje en Fifi zei: "It's your call." Ik wist niet goed wat doen, want ik was mijn oriëntatie al volledig verloren en bleef die gast van een jaar of 18 gewoon volgen. Uiteindelijk bleek het nog heel goed mee te vallen, want we hebben na de moskee en andere bezienswaardigheden de grootste tannerie of leerlooierij van de stad bezocht. Hier worden dierenhuiden bewerkt en geverfd. Het soepel en zacht maken van het leer gebeurt in bassins vol kamelenpis en andere stinkende substanties. De verschillende kleuren verf worden ook op allerlei verschillende manieren gemaakt. De gele wordt bv. met saffraan gekleurd.  Later bezochten we ook het atelier van de famillie Brown.. Daar maakte ze vanalles uit het leder van dromedarissen en geiten; babouches, poefen, frakken, portefeuilles,... En zodus hebben we daar wat souvenirs ingeslagen en van de lokale kif geproefd, voor we gingen slapen.

Die nacht kreeg ik het ook aan m'n darmen. Zeker 7 keer moeten opstaan. De volgende dag enkel 's avonds even uit m'n bed om iets te gaan eten om het zoutpeil stabiel te houden. De diarree ging gepaard met koorts dus heel levendig was ik niet echt. Al een geluk had Philippe nog medicatie van in Meknes. Conclusie: Was uw druiven voor je ze consumeert, zeker in Afrika.

Op 11 september vloog de Philippe dan terug naar België vanuit Fez Airport. Spijtig, maar het moest gebeuren. Het waren weer 2 dikke weken om niet rap te vergeten. Gelachen en gezeverd, geklaagd en gezaagd. Prachtig Almachtig! Maar nu dus terug alleen om het laatste deel van de reis te voltooien. In het internetcafe had de Fifi een vlucht gevonden van 5 frank, dus die hebben we dan ook geboekt. Toen ik die nacht alleen in het bos lag, besefte ik ineens: Wat ga ik in hemelsnaam nog anderhalve maand alleen in Marokko doen?

's Morgens wakker geworden in de mist, want ik had de avond ervoor een eerste klim gehad richting Moyen Atlas. 15 km meer geklommen voor ik terug in het zonnetje kwam en vanaf dan was het op en neer gaan. Zo passeerde ik Ifrane, een 'chique' dorp en wat later zag ik her en der skiliften. In de winter kan men dus ook skiën in Marokko! Na een hoogplateau aan een berg gekomen die zich onder een gigantische donderwolk bevond. Daar wou ik niet langs, dus besloot ik een stuk terug te fietsen naar de enige auberge in dit hele desolate gebied. Er was daar 1 man, Abid. 25 jaar oud en concierge daar. Hij sprak maar 3 woorden Frans dus het onderhandelen verliep wat stroef. 100 Dirham voor kamer en eten. Goed zei ik, want geen zin om moeilijk te doen. Toen ie wat later niets teruggaf op mijn briefje van 200Dh, protesteerde ik wel. 100 voor slapen en 100 voor eten kon ik er uiteindelijk uit opmaken. Teruggeven zei ik en gaf hem 2 briefjes van 50 in de plaats. "Pas manger, ca va?" Nadien ging ik op m'n bed liggen, want ik was bekaf en wou alleen zijn. Iets na 19u getok op m'n deur: Manger! Tajin, vijgen, dadels, zoetekoek en thee. Heerlijk! Samen met Abid relaxed gegeten. Wat stuntelige verbale en non-verbale uitwisselingen later lagen we voldaan op de zetel met een trosje druiven in de hand en een sigaretje erbij. De eerste keer ook dat ik een moslim van dichtbij zag bidden.

2 nachten later sliep ik in Rich, een stadje in de Haut-Atlas. Alles supergoedkoop; thee 3Dh, ne kilo ramadansnoep 10Dh, enz. Ik was er enige toerist, schat ik, want ze gaapten me redelijk aan. Ik had er een zware etappe opzitten van 110km door de bergen, met 1 col van ongeveer 2000m op 40km van de camping waar ik was vertrokken. Die bevond zich op een reusachtig plateau tussen de Moyen- en de Haut-Atlas, Plateau de l'Arid. Chique camping met zwembad en toiletten waar je op kan gaan zitten, vriendelijke mensen en goede service. 's Avonds werd ik er in het Engels aangesproken door een Hollands koppel. Redelijk grappig toch wel. Toen ik in het Nederlands antwoordde, leek hun brein even niet mee te kunnen. Ze waren er, je raadt het, met de caravan. Da's lekker goedkoop :-) Toen ik vroeg of ze er misschien met de camper waren, leken ze toch even beledigd. Eigenlijk kwamen ze hier hun blauwplan van een toekomstige Marokkoreis testen. Volgend jaar zijn ze van plan met een kolonie van 13 caravans Marokko aan te doen en hier zouden ze zeker halt houden, want het sanitair was opperbest en de porties couscous zeer groot!

De rest is voor later, want ik ben momenteel in Essaouira, and this place rocks!

Lebes = Ca va

Becher = Tranquille